کد مطلب:312419 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:197
عباس شتابان به سوی آنچه مردم از آن گریزان اند
برگرفته از: «الراغب فیما زهده فیه غیره: من الثواب الجزیل و الثناء الجمیل».
امیرمؤمنان (ع) در گفتاری به كمیل «حجت های خداوند و جانشین های او» را چنین می شناساند:
هجم بهم العلم علی حقیقة البصیرة و باشروا روح الیقین و استلانوا ما استوعره المترفون و أنسوا بما استوحش منه الجاهلون [1] .
علم با حقیقت بصیرت به آنان روی آورده است. آنان همراه روح یقین اند و آنچه را دنیاپرستان سخت می پندارند آسان می بینند و آنچه را نادانان از آن می هراسند، مایه ی انس می یابند.
مردان خدا به آنچه دیگران از آن ترسان اند، روی می آورند و به آنچه مردمان نادان از آن گریزان اند، دل می بندند. اكنون با عباس بن علی (ع) در این زیارت آشنا می شویم كه چگونه دل در هوای دو چیز گرانقدر داشت كه مردم - به دلیل نادانی - از آن ها گریزان اند: پاداشی ارزشمند، سپاسی زیبا (الثواب الجزیل و الثناء الجمیل)
ناشناختن حقیقت پاداش خداوندی و ثنای زیبای او، عامل بازدارنده ی مردم از جهاد و تلاش در راه اسلام است. عباس (ع) به پشتوانه ی بصیرت (این واژه در ویژگی های عباس (ع) از زبان امام صادق (ع) بیان شده است) [2] و یقین والای خود، به استقبال سخت ترین و سهمگین ترین دشواری ها شتافت و از پاداش بی كران و سپاس بی پایان خداوندی بهره مند شد و این گونه است كه او نمونه ی كامل «مردان خداست» [3] .
[ صفحه 311]
امیرمؤمنان (ع) در گفتاری به كمیل «حجت های خداوند و جانشین های او» را چنین می شناساند:
هجم بهم العلم علی حقیقة البصیرة و باشروا روح الیقین و استلانوا ما استوعره المترفون و أنسوا بما استوحش منه الجاهلون [1] .
علم با حقیقت بصیرت به آنان روی آورده است. آنان همراه روح یقین اند و آنچه را دنیاپرستان سخت می پندارند آسان می بینند و آنچه را نادانان از آن می هراسند، مایه ی انس می یابند.
مردان خدا به آنچه دیگران از آن ترسان اند، روی می آورند و به آنچه مردمان نادان از آن گریزان اند، دل می بندند. اكنون با عباس بن علی (ع) در این زیارت آشنا می شویم كه چگونه دل در هوای دو چیز گرانقدر داشت كه مردم - به دلیل نادانی - از آن ها گریزان اند: پاداشی ارزشمند، سپاسی زیبا (الثواب الجزیل و الثناء الجمیل)
ناشناختن حقیقت پاداش خداوندی و ثنای زیبای او، عامل بازدارنده ی مردم از جهاد و تلاش در راه اسلام است. عباس (ع) به پشتوانه ی بصیرت (این واژه در ویژگی های عباس (ع) از زبان امام صادق (ع) بیان شده است) [2] و یقین والای خود، به استقبال سخت ترین و سهمگین ترین دشواری ها شتافت و از پاداش بی كران و سپاس بی پایان خداوندی بهره مند شد و این گونه است كه او نمونه ی كامل «مردان خداست» [3] .
[ صفحه 311]
[1] نهج البلاغه، كلمه هاي قصار، شماره ي 147.
[2] همين كتاب، فصل سوم.
[3] اين ويژگي در روايت ديگري از امام علي (ع) نيز با بياني ديگر، بازگو شده است: «ان اولياء الله... اعداء ما سالم الناس و سلم ما عادي الناس.» بحارالانوار، ج 69، ص 319.